با خود عهد بستم بار ديگر که تو را ديدم بگويم از تو دلگيرم ولي باز تو را ديدم و گفتم بي تو مي ميرم
دلم را اهني کردم مبادا عاشقت گردم نمي دانستم تو ظالم دل اهن ربايي داري
درون قلب من نام تو پيداست زبانت چون گلي خوشرنگ و زيباست مشو غمگين اگر از هم جداييم که بي مهري هميشه کار دنياست
زندگي دفتري از خاطره هاست يک نفر در دل خاک يک نفر در دل سنگ يک نفر همسفر سختي هاست يک نفر همدم خوشبختي هاست چشم تا باز کنيم عمرمان مي گذرد ما همه همسفريم
تا که از جانب معشوق نباشد کششي کوشش عاشق بيچاره به جايي نرسد
کاش مي شد روي قلب سرنوشت لحظه هاي با تو بودن را نوشت
يادمان باشد زنگ تفريح دنيا هميشگي نيست ساعت بعد حساب داريم
بر سنگ مزارم بنويس اشفته دلي خفته در اين خلوت خاموش او زاده غم بود ز غم هاي جهان گشته فراموش
انسانها يک به يک در خاک رفتند يکي شادو يکي غمناک رفتند چون بايد رفت از اين خاک خوشا ان ها که که مثل گل پاک رفتند
اگر عشقم حقيره اگر جسمم کويره اگر خالييه دستام اگر هميشه تنهام براي تو عاشق ترين عاشق دنيا
دستانم تشنه ي دستان توست شانه هايت تکيه گاه خستگي هايم با تو مي مانم بي آنکه دغدغه هاي فردا داشته باشم زيرا مي دانم فردا بيش از امروز دوستت خواهم داشت
سعي کن يک مشت آب را در دست بفشاري. خواهي ديد که بسرعت ناپديد مي شود. اما اگر به آرامي دست ات را در همان آب رها کني مي بيني که با تمام وجود آب را حس مي کني
کلاس عشق ما دفتر ندارد شراب عاشقي ساغر ندارد بدو گفتم که مجنون تو هستم هنوز آن بي وفا باور ندارد
تصوير چشمان تو را در رويا ها كشيدم، باغ گلي از جنس مريم ها كشيدم، تو گم شدي در جاده هاي ساكت و دور، من هم به دنبال نفس هايت دويدم
گر امروز خواستي و نتوانستي ، که معذوري ... ولي اگر روزي توانستي و نخواستي ، منتظر روزي باش که بخواهي و نتواني
اگر مي توانستم مجازاتت کنم از تو مي خواستم به اندازه اي که تو را دوست دارم مرا دوست داشته باشي
عشق واقعي آن است که هر گاه با معشوقت بودي به آن فکر کني که با او هستي چي هستي نه اين که تنهايي کي هستي
روزگارم گله مندي شده است من بگيرم تو بخندي شده است ازدلم ياد نكردي شايد،عشق هم سهميه بندي شده است
زندگي پژمردن يک برگ نيست بوسه اي در کوچه هاي مرگ نيست زندگي يعني ترحم داشتن با شقايقها تفاهم داشتن
چه بسيارند كساني كه به هنگام غروب ، از غصه ناپديد شدن آفتاب چنان مي گريند كه ريزش اشك ها مانع از ديدن ستارگان مي شود
كاش بداني روشن ترين ستاره بخت مني . پس بتاب و دنياي مرا روشن كن
دیووانه ات شدم برای وصال تو سر از پا نمی شناسم.دوست دارم همیشه در کنارت باشم.دیگر نمی توانم عشقم را پنهان کنم بگذار همه عالم و آدم بدانند که چقدر دوستت دارم
زندگي برگ بودن در مسير باد نيست امتحان ريشه هاست؛ ريشه هم هرگز اسير باد نيست
بين من و تو اگه راه آهن باشه
##########
اگه يه عالمه کوه باشه
^^^^^^^^^^^
يا يه دنيا راه باشه
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-
باز هم نميتونه بين ما فاصله بندازه چون تــــــو........ تو قلبمي
نميگم دوستت دارم
نميگم عاشقتم
ميگم ديونتم كه اگه يه روز ناراحتت كردم بگي بيخيال ديونست . . .
نظرات شما عزیزان:
